Ingombranti

Omdat Italië een modern land is kan het natuurlijk niet achterblijven op het gebied van het milieu. Op alle plastic tasjes lezen we daarom de waarschuwing dat het tasje niet achteloos in de ambiente dient te worden achtergelaten, zelfs niet nu de tasjes naar een afbreekbare vorm zijn gedegradeerd. En de plastic flessen voor het water zijn tegenwoordig dunner dan ooit, zodat ze de neiging hebben tussen je vingers door te glijden op het moment dat je ze opent. En ze zijn ook nog eens een keer voor minstens 25% van bio-materiaal gemaakt. Zo wordt consumeren gelukkig een uiterst verantwoorde bezigheid.

Ook het probleem van het dumpen van rotzooi wordt ferm aangepakt, in het dorp waarin we ons huis hebben met behulp van een waarlijk beschavingsoffensief. INCIVILE, schreeuwt een recent geplaatst bord op het plaatselijke inzamelpunt van huishoudelijk afval, tenminste: als je rifiuti onbeheerd achterlaat. En je kan er ook nog eens een fikse boete voor krijgen. Nu is dat in Italië niet ongewoon. Je kunt voor zowat alles een fikse boete krijgen, alleen het gebeurt zelden. En dat gesproken wordt over een ‘gebied onder controle’ laat evenmin de alarmbellen rinkelen. Wie controleert dan wel? En hoe doet hij/zij dat? We hebben de alles registrerende camera’s nergens zien hangen. Misschien dat de sindaco van ons dorpje drie keer per dag poolshoogte gaat nemen.

Maar omdat we natuurlijk niet als onbeschaafd de boeken wensen in te gaan blijft de boodschap toch hangen. En gaan we meteen eens nadenken of we nog ergens in huis overbodige INGOMBRANTI hebben waar we verantwoord van af willen. Dat brengt ons allereerst op de vraag wat ingombranti dan wel mogen zijn. Dat is nou een woord waar je normaal gesproken nooit tegenop loopt. Net zoiets als locale da sgombero, waar je ook allerlei wilde gedachten bij kunt ontwikkelen als je er voor het eerst van hoort.

Als wij, conform de aanbeveling op het bord, online een poging ondernemen om de verwijdering van onze ingombranti gratis te gaan reserveren krijgen we op een keurig invoerscherm een werkdefinitie van wat we er allemaal onder kunnen verstaan. Het blijkt vooral te gaan om af te danken huishoudelijke apparaten, van koelkast tot staafmixer en van elektrische boiler tot vaatwasser. Meubels horen ook tot het ingombranti-universum. En je mag er maximaal drie aanmelden voor gratis verwijdering. Ook in het afdanken dient immers terughoudendheid te worden toegepast.

Heel modern vullen we het keuzemenu in en drukken op de enter-knop. De volgende dag ontvangen we een bericht dat we over drie weken van onze spullen zullen worden verlost, mits ze de avond tevoren op (aan?) de openbare weg, maar wel zodanig dat niemand er last van heeft, zijn geplaatst. Bij het moderne ingombreren komt dus wel enige planning en enig agendabeheer van pas, heel wat anders dan het spontane dumpen vanuit de achterbak! Maar het lukt ons, ook al kost het bij de antieke en in solide plaatstaal uitgevoerde Miele-wasmachine de nodige zweetdruppels. Onrustig leggen we ons die nacht te ruste. Hoe zullen we, zo gaat door ons heen op het moment van inslapen, de volgende ochtend de kant van de weg naast ons huis aantreffen?

Om half acht de volgende morgen worden we gewekt door enig gesjor en gesleep, gevolgd door het vertrek van een vrachtauto en een weldadige stilte. Als we later gaan kijken is al ons aangeleverde afval keurig verdwenen. Soepel en efficiënt, gebaseerd op een strak digitaal proces. Een modern welbevinden komt over ons. En stil beginnen we na te denken over de ingombranti die we een volgende keer eens kunnen laten ophalen.