woensdag 11 mei 2011

Koele Lambrusco wordt helemaal hot

Nu heel Nederland alweer een aantal jaar aan de Prosecco is kun je wel zeggen dat zo langzamerhand een licht gevoel van onbehagen bij ons is binnengedreven. Om het anders te zeggen: Prosecco is eigenlijk niet leuk meer. De verrassing is eraf. Daarom waren we aangenaam verbaasd dat in het voorjaarsnummer van ons lijfblad Italië in Bedrijf (vakblad dat informeert en inspireert) Lambrusco naar voren werd geschoven als de terraswijn voor 2011.

Lambrusco als de nieuwe Prosecco. Een tintelende gedachte. Zeker voor Droomhuis Italië dat iets heeft met Emilia Romagna en de provincie Parma. Toen we de suggestie voorlegden aan onze Italiaanse makelaarsvriend Luigi, trotse bewoner van de vallei van de Taro en niet gespeend van een gezonde voorliefde voor zijn terra nata, was zijn reactie kort en krachtig (en enigszins vrij vertaald): “Lambrusco de nieuwe Prosecco? Ammehoela!”

Dat geeft misschien te denken. Maar aan de andere kant is daar Harold Hamersma, fameus wijnschrijver te Amsterdam, die de ontwakende trend heeft opgepakt en daar recent in Het Parool verslag van heeft gedaan en een pleidooi heeft gehouden voor het drinken van goede Lambrusco op het terras. “Zie het maar als een soort beaujolais met een bruisje.” Zo schrijft hij. “Sappig en smeuïg. Met bitterzuurzoete kersen, aardbeien en bramen. Verfrissend en dorstlessend.”

Wie kan daar tegen zijn? Alleen: waar is die goede Lambrusco te vinden? Vandaar dat we tijdens ons laatste bezoek aan Italie maar eens op zoek zijn gegaan. Ons onmisbaar hulpje in vinis, de vuistdikke Guida al vino quotidiano van Slow Food Editore zette ons op het spoor van de Cantine Ceci in Torrile, een stoffig plaatsje midden op de Povlakte ten noorden van Parma, op ruime afstand van welke wijnrank dan ook. Met een uitermate gelikte, niet van enige bescheidenheid blijkgevende website http://www.lambrusco.it/, zo modern en kunstzinnig dat de werking ervan bijkans ondoorgrondelijk is. Als ze daar geen kwaliteits-Lambrusco hebben…!

In de Guida wordt de Otello NerodiLambrusco van Ceci in de hoogste categorie van fijne wijn ingedeeld. Poetisch wordt gesproken over un vino che rende subito giustizia al nome in quanto si presente decisamente scuro nel bicchiere, con un spuma densa e persistente anch’essa di color melanzana. Lambrusco kan gemene vlekken geven. Maar niettemin: Al naso mostra subito la ricca carica fruttata, con sentori netti e puliti di more e di mirtilli, la bocca è dinamica, vibrante e sostanziosa, ben equilibrata da una vivace acidità. Dat geeft spontaan bijna jeuk, zo lekker als dat klinkt. Het woord ‘godendrank’ lijkt over te komen als understatement. En, by the way Hamersma, waren het echt wel kersen en aardbeien, of heb je gewoon de bosbessen over het hoofd gezien?

Wij dus naar Torrile, waar de Cantina zich langs de kant van de doorgaande weg blijkt te bevinden. De entree voor particuliere bezoekers wordt, als wij arriveren, onderworpen aan een total make-over en moet vermoedelijk dezelfde onbegrijpelijk moderne uitstraling krijgen als de website. Omdat het nog niet zover is vinden we gelukkig zonder problemen op de eerste etage het juiste kantoor. We vallen met de deur in huis door aan het meisje achter het bureau te melden dat we helemaal uit Nederland zijn gekomen om bij haar de beste Lambrusco van de wereld te gaan aanschaffen. Onze calimero-strategie. Zeggen dat je helemaal uit Nederland bent gekomen om fijne wijn aan te schaffen werkt magnetisch op kleine, eerlijke, ambachtelijke zelfproducerende wijnverbouwers die je, als het zo uitkomt, op laarzen tegenkomt. Daar gaan ze helemaal van glimmen. En als je even niet oppast ben je de hele dag onder de pannen.

Ook hier lijkt onze strategie te werken. Het bureaumeisje begint ons stralend aan te kijken. Bijna denken we dat intieme confidenties over de kwaliteit van de verkrijgbare producten aan haar lippen gaan ontrollen, gecombineerd met de vraag of we ze ter plekke willen degusteren. Maar welk een ontnuchtering als ze ons zakelijk vraagt waarvoor we komen. Niet onvriendelijk overigens, maar we zijn toch wel even enigszins van de kaart. Want wij maar denken dat we dat zo-even al hadden gezegd. Maar het is de formulering die telt. En de formulering luidt ongeveer als volgt: We willen graag enige flessen Lambrusco kopen. Dat brengt een rationeel proces op gang, waarin assortimentslijst, kassa, pakbon en afhaalmagazijn hun welvertrouwde rol spelen.

Enfin, we zijn nu in het bezit van een doos hoogwaardig, innovatief en binnenkort ongetwijfeld trendy wijnproduct. Benieuwd hoe het zal smaken.