zondag 31 juli 2016

Ingombranti

Omdat Italië een modern land is kan het natuurlijk niet achterblijven op het gebied van het milieu. Op alle plastic tasjes lezen we daarom de waarschuwing dat het tasje niet achteloos in de ambiente dient te worden achtergelaten, zelfs niet nu de tasjes naar een afbreekbare vorm zijn gedegradeerd. En de plastic flessen voor het water zijn tegenwoordig dunner dan ooit, zodat ze de neiging hebben tussen je vingers door te glijden op het moment dat je ze opent. En ze zijn ook nog eens een keer voor minstens 25% van bio-materiaal gemaakt. Zo wordt consumeren gelukkig een uiterst verantwoorde bezigheid.

Ook het probleem van het dumpen van rotzooi wordt ferm aangepakt, in het dorp waarin we ons huis hebben met behulp van een waarlijk beschavingsoffensief. INCIVILE, schreeuwt een recent geplaatst bord op het plaatselijke inzamelpunt van huishoudelijk afval, tenminste: als je rifiuti onbeheerd achterlaat. En je kan er ook nog eens een fikse boete voor krijgen. Nu is dat in Italië niet ongewoon. Je kunt voor zowat alles een fikse boete krijgen, alleen het gebeurt zelden. En dat gesproken wordt over een ‘gebied onder controle’ laat evenmin de alarmbellen rinkelen. Wie controleert dan wel? En hoe doet hij/zij dat? We hebben de alles registrerende camera’s nergens zien hangen. Misschien dat de sindaco van ons dorpje drie keer per dag poolshoogte gaat nemen.

Maar omdat we natuurlijk niet als onbeschaafd de boeken wensen in te gaan blijft de boodschap toch hangen. En gaan we meteen eens nadenken of we nog ergens in huis overbodige INGOMBRANTI hebben waar we verantwoord van af willen. Dat brengt ons allereerst op de vraag wat ingombranti dan wel mogen zijn. Dat is nou een woord waar je normaal gesproken nooit tegenop loopt. Net zoiets als locale da sgombero, waar je ook allerlei wilde gedachten bij kunt ontwikkelen als je er voor het eerst van hoort.

Als wij, conform de aanbeveling op het bord, online een poging ondernemen om de verwijdering van onze ingombranti gratis te gaan reserveren krijgen we op een keurig invoerscherm een werkdefinitie van wat we er allemaal onder kunnen verstaan. Het blijkt vooral te gaan om af te danken huishoudelijke apparaten, van koelkast tot staafmixer en van elektrische boiler tot vaatwasser. Meubels horen ook tot het ingombranti-universum. En je mag er maximaal drie aanmelden voor gratis verwijdering. Ook in het afdanken dient immers terughoudendheid te worden toegepast.

Heel modern vullen we het keuzemenu in en drukken op de enter-knop. De volgende dag ontvangen we een bericht dat we over drie weken van onze spullen zullen worden verlost, mits ze de avond tevoren op (aan?) de openbare weg, maar wel zodanig dat niemand er last van heeft, zijn geplaatst. Bij het moderne ingombreren komt dus wel enige planning en enig agendabeheer van pas, heel wat anders dan het spontane dumpen vanuit de achterbak! Maar het lukt ons, ook al kost het bij de antieke en in solide plaatstaal uitgevoerde Miele-wasmachine de nodige zweetdruppels. Onrustig leggen we ons die nacht te ruste. Hoe zullen we, zo gaat door ons heen op het moment van inslapen, de volgende ochtend de kant van de weg naast ons huis aantreffen?


Om half acht de volgende morgen worden we gewekt door enig gesjor en gesleep, gevolgd door het vertrek van een vrachtauto en een weldadige stilte. Als we later gaan kijken is al ons aangeleverde afval keurig verdwenen. Soepel en efficiënt, gebaseerd op een strak digitaal proces. Een modern welbevinden komt over ons. En stil beginnen we na te denken over de ingombranti die we een volgende keer eens kunnen laten ophalen.

zondag 24 juli 2016

Blow up

het standbeeld van de schilder
Het plaatsje Correggio, genoeglijk gelegen in de provincie Reggio Emilia, kan een zekere architecturale uitstraling niet ontzegd worden. Maar dat is geen overbodige luxe, als je als plaats een beetje wilt kunnen opboksen tegen het dichtbij (overigens in de buurprovincie Modena) gelegen pareltje Carpi. Maar van Correggio hebben meer mensen gehoord dan van Carpi, via de schilder Antonio Allegri (1489-1534) die in de regel naar zijn geboorte- en sterfplaats wordt aangeduid.

Correggio (het plaatsje dan) heeft kleurrijke gevels, en een subtiel gebogen Corso Giuseppe Mazzini die ze des te beter doet uitkomen. Langs de belangrijkste straten zijn galerijen voor de nodige beschutting in zomer en winter. Het Teatro Bonifazio Asioli, een klassieke bonbonnière met vier rijen loges in traditioneel rood en goud is (voor een plaatsje van 25.000 inwoners) van een kloek formaat en telt 485 plaatsen waar je lekker van de barbier van Sevilla en van jazz kunt genieten. In fijne restaurantjes als de Trattoria Tre Spade is het bovendien lekker eten.

zandartiest: heimelijke ontmoeting?
Dat de Chiesa San Francesco, waar de schilder begraven ligt, langdurig is gesloten in het kader van een onduidelijk restauratieproject is geen groot bezwaar. De twee meesterwerken van de schilder die er ooit hingen zijn al veel eerder naar grote musea overgebracht. Voor het werk van Correggio kun je beter naar Parma afreizen. Gelukkig staat er wel een kloek standbeeld van de schilder op het Piazza di San Quirino, zodat we toch een beetje aan hem herinnerd worden. En vlak daarbij mag een zandartiest zijn kunsten vertonen tot de eerstvolgende regenbui die nog even op zich laat wachten.


Onder deze omstandigheden doezelt Correggio gelukzalig door de warme zomermaanden. Niets beweegt. Alles is rustig en stil. En de Corso Giuseppe Mazzini toont tevreden zijn kleurrijke gevels. Tot we de foto’s terugkijken. 
Corso Giuseppe Mazzini
Wie is die vrouw die daar zo slinks uit het beeld wenst te verdwijnen? Als een voorbeeldige Michelangelo Antonioni, 50 jaar na dato van de grensverleggende film Blow up, vergroten wij de foto uit. 

In de beschaduwde galerij lijkt iets aan de hand te zijn. Het beeld krijgt een mysterieuze en dwingende lading. We vergroten net als hoofdrolspeler David Hemmings de foto nog maar een keertje. 

Zou ook hier sprake kunnen zijn van een wapen? Of een tête-à-tête dat verborgen moet blijven? Of stellen we ons alleen maar een beetje aan? 

Correggio blijft iets ongrijpbaars houden. Een beetje zoals het schilderij Io e Zeus van de meester, waar een enigszins onbestemde ontmoeting zich in een wat verder stadium lijkt te bevinden. Daarvoor was echter wel een bewolkte dag nodig.

zondag 17 juli 2016

Ook weer opgelost!

Er zijn dingen waar je niet meteen bij stilstaat, en waarbij een antwoord evenmin direct voorhanden is. Daar kun je aan voorbij gaan. Dat leidt dan niet direct tot grote problemen, en vermoedelijk wordt ook de toekomst er niet ingrijpend door aangetast.  Maar je blijft wel zitten met een lacune in je kennis. En dat is toch jammer.

Wat gebeurt er bijvoorbeeld als je op de autostrada rijdt en tot de conclusie komt dat je je geld thuis hebt gelaten? Blijven dan voor eeuwig de slagbomen gesloten bij het verlaten van de snelweg? Misschien geeft de informatieve website van de Italiaanse snelwegen antwoord op deze prangende vraag①, maar je kunt het ook gewoon een keertje uitproberen. Een soortement onderzoeksjournalistiek bedrijven, om het smeuïg uit te drukken.

Als Droomhuis Italië zouden we nooit op dat idee zijn gekomen. Bij ons is de portemonnee op elke Italiaanse snelweg altijd binnen handbereik, maar gelukkig hadden we recent gasten (hier voor het gemak aangeduid als de 2J’s) die elk vraagstuk met een open mind tegemoet treden en vanuit die instelling bij het verlaten der snelweg vast kwamen te staan. Derhalve kunnen we nu uit de tweede hand vertellen wat er in zo’n geval gebeurt.

Om de zaken niet spannender te maken dan strikt noodzakelijk: ook voor deze situatie is een standaard oplossing voorhanden. Je bent wat extra tijd kwijt, je krijgt een indrukwekkend ogende MANCATO PAGAMENTO mee, maar dan mag je gewoon verder. Wel met het verzoek om binnen twee weken alsnog te betalen, omdat anders il recupero forzoso del credito con l’aggravio delle relative spese suppletive gaat optreden,en dat wil een weldenkend mens tenslotte vermijden. En omdat, heel menselijk, ook rekening wordt gehouden met de onwetende buitenlander, word je zowel in het Italiaans als in het Engels uitgebreid gewezen op de aanwezige betaalmogelijkheden. Dat kan zowel bij een Punto Blu, alsook (want in Nederland zijn deze blauwe punten dun gezaaid) via internet of internetbankieren. Houd IBAN IT79M0616002800100000000398 voortaan scherp in de gaten!


Verdomd: het staat er nog op ook: https://www.autostrade.it/it/rmpp. Zelfs betaling via SisalPay (whatever that may be) is tegenwoordig mogelijk. Gezellig in de bar. In contanten, als je de portemonnee tenminste mee hebt genomen.