zondag 2 maart 2014

Groene vraat

Bozzi (of Bössi in plaatselijk dialect) is een prettig gelegen gehucht op de glooiende hellingen boven Bedonia, goed te bereiken via de doorgaande weg van Bedonia naar Bardi. De afslag Bozzi staat keurig langs de weg aangegeven. Een lieflijk plaatsje om te vertoeven. In een minuutje of tien zit je in Bedonia. En bijna om de hoek kun je heel lekker gaan eten in Ristorante Oppici. Kortom, helemaal niets mis mee. Behalve dan het feit dat het totaal verlaten is, en in rap tempo door de natuur wordt overgenomen.

Dat laatste kun je je op een winterdag begin maart nauwelijks voorstellen, als alles nog kaal is en je dwars door alle bomen heen kijkt. Maar in augustus 2013, toen we in Bozzi aan het rondkijken waren, werden we toch wel overweldigd door het uitbundige groen. We ervoeren een meedogenloos oprukkende natuur die het vaste voornemen leek te hebben alle tekenen van beschaving in rap tempo op te eten. Of in ieder geval degelijk te overwoekeren. Op de foto hieronder is de lantaarnpaal al volledig te pakken genomen, en voor de huizen er omheen lijkt het slechts een kwestie van tijd. En heel weinig tijd bovendien.


Dat toont een simpele vergelijking met de situatie van een klein jaar eerder toen de nijvere plaatselijke blogger Esvaso, chroniqueur van het leven van Bedonia en omstreken, er eveneens een kijkje nam. Kijk er zijn fotoalbum maar op na.

Het dorp trekt nog wel bezoekers. De liefhebbers van sportief wandelen komen er doorheen als ze Sentiero 825 nemen, vanaf Bedonia de bergen over (of vice versa natuurlijk). Maar een praatje of een kopje koffie zit er niet meer in.

De Apennijnen kennen wel meer borghi desolati, en in de uithoeken van het berglandschap liggen dorpjes die je met recht afgelegen kunt noemen, en waar de vooruitgang een beetje aan voorbij lijkt te zijn gegaan. We hebben als Droomhuis Italië van een van onze klanten wel eens het commentaar gekregen dat een plaatsje hoog in de bergen toch wel erg aan Albanië deed denken. Maar dat was alweer een aantal jaren geleden, en het was herfst en koud en mistig. En we hebben geen flauw idee hoe Albanië er uit ziet.

Maar Bozzi! Niks afgelegen. Prachtige uitzichten over een glooiende groene vallei. In de verte het stadje Bedonia, met zijn uit de kluiten gewassen Seminario Vescovile, waarin een heuse sterrenwacht is gehuisvest. Geloof, wetenschap en cultuur round the corner. En toch door alles en iedereen verlaten. Behalve door de groene vraat, die wel weg weet met een paar gebouwen.





Uitzicht vanuit Bozzi. Het koepeltje midden op de foto is van het Seminario van Bedonia