zondag 1 juli 2018

Diga di Mignano


Omdat Nederland een betreurenswaardige achterstand heeft op het gebied van stuwmeren, bevindt ook het stuwmeertoerisme zich hier op een laag niveau. Om daar enige oefening in te krijgen, bezochten we onlangs de Diga di Mignano in de Italiaanse provincie Piacenza.



In geval van gevaar is er de sirene!
Nu lijkt het wandelen over een stuwdam niet van gevaar ontbloot, dus je hebt in zo’n geval wel wat te overwinnen. Dat kan ook het gevolg zijn van het feit dat onze stuwdam-kennis vooral is opgedaan uit Amerikaanse rampenfilms, waarin binnen een half uur de wereld op het randje van de afgrond komt te staan. Zo bleek recent in een film dat wetenschappers die aardbevingen probeerden te voorspellen de Amerikaanse Hoover Dam (gelegen in de Colorado-rivier op de grens van Nevada en Arizona) niet levend konden verlaten. Ook de Hoover Dam overleefde het niet, maar verder leek er geen schade opgetreden, vermoedelijk tot grote opluchting in het nabijgelegen Las Vegas. De laptop met de essentiële gegevens over het verloop van aardbevingen bleek gelukkig behouden.



Ook traditionele vormen van bijstand blijven beschikbaar.
Tel daarbij op dat de meeste stuwmeren hoog in de bergen zijn gelegen, ver van de bewoonde wereld, en u snapt onze reserves. De Diga di Mignano is daarom een leuk instapmoment, want hij ligt zo’n beetje in de achtertuinen van het plaatsje Lugagnano, pal langs de doorgaande weg (de zogeheten Via della Cementeria – u kunt op Google Maps uitzoeken waarom) die we vaak nemen als we van de provincie Parma naar de provincie Alessandria reizen (of omgekeerd).



Als het de bezoeker koud op het hart slaat.
Het werd een leerzaam middagje, niet in het minst door het instructieve instructiebord dat onderaan deze bijdrage is opgenomen en waarop de relevante feiten (voor zover begrijpelijk) staan opgenomen. Strikt genomen hoef je helemaal niet op pad om wat dan ook te ontdekken, want het Internet helpt je ook wel. Maar de zon op het gelaat en het kopje thee met gebak achteraf op het terras van het nabijgelegen etablissement La Diga di Mignano (https://www.ladigadimignano.it/) zijn nu eenmaal zeer bevorderlijk voor de juiste couleur locale. En dat helpt vermoedelijk weer als je zo gek wilt zijn om de Diga te verkiezen tot jouw favoriete luogo del cuore (https://www.fondoambiente.it/luoghi/diga-di-mignano). Want dat kan, vraag ons niet waarom.



Voor de liefhebber zijn er verder op het Internet nog twee pagina’s met ouderwetsche zwart-wit foto’s uit de tijd van de bouw (https://valtolla.com/2009/12/09/la-diga-e-il-lago-di-mignano-1/ en https://valtolla.com/2009/12/12/la-diga-e-il-lago-di-mignano-2/) en een met de drone gemaakt filmpje, waarin de plaatselijke e-krant Libertà spectaculaire beelden belooft van het hoogwater bij de Diga, die eind mei van dit jaar behoorlijk aan het overlopen was (http://www.liberta.it/news/video-gallery/2018/05/29/le-spettacolari-immagini-dello-sfioro-della-diga-di-mignano/#).



Dat was dus eind mei van dit jaar (verhoogde dijkbewaking, code oranje). Vorig jaar was er door de siccità juist te weinig water en stond het hele meer zowat droog, met massale vissterfte als gevolg. Het kan verkeren. In beide gevallen stortte de Diga gelukkig niet in, zodat toch vraagtekens gezet kunnen worden bij het waarheidsgehalte van bepaalde films.

Het meer, gezien vanuit Castelletto.

De dam is alle dagen open, maar gelieve niet te parkeren op de dam.

Verweerde oever, hier en daar wat meegesleept hout.

Gezicht vanaf de dam, stroomafwaarts.

Nu vanaf de andere kant bekeken.

Een zijwaartse blik op de dam.

Het meer vanaf de dam bekeken.

De dam vanaf het meer bekeken: zelfde bootje.

Het informatiepaneel.