het standbeeld van de schilder |
Het
plaatsje Correggio, genoeglijk gelegen in de provincie Reggio Emilia, kan een
zekere architecturale uitstraling niet ontzegd worden. Maar dat is geen
overbodige luxe, als je als plaats een beetje wilt kunnen opboksen tegen het
dichtbij (overigens in de buurprovincie Modena) gelegen pareltje Carpi. Maar
van Correggio hebben meer mensen gehoord dan van Carpi, via de schilder Antonio
Allegri (1489-1534) die in de regel naar zijn geboorte- en sterfplaats wordt
aangeduid.
Correggio (het plaatsje dan) heeft
kleurrijke gevels, en een subtiel gebogen Corso Giuseppe Mazzini die ze des te
beter doet uitkomen. Langs de belangrijkste straten zijn galerijen voor de
nodige beschutting in zomer en winter. Het Teatro
Bonifazio Asioli, een klassieke bonbonnière met vier rijen loges in
traditioneel rood en goud is (voor een plaatsje van 25.000 inwoners) van een
kloek formaat en telt 485 plaatsen waar je lekker van de barbier van Sevilla en
van jazz kunt genieten. In fijne restaurantjes als de Trattoria Tre Spade is het
bovendien lekker eten.
zandartiest: heimelijke ontmoeting? |
Dat de Chiesa San Francesco, waar de
schilder begraven ligt, langdurig is gesloten in het kader van een onduidelijk
restauratieproject is geen groot bezwaar. De twee meesterwerken van de
schilder die er ooit hingen zijn al veel eerder naar grote musea overgebracht. Voor het werk van
Correggio kun je beter naar Parma afreizen. Gelukkig staat er wel een kloek standbeeld
van de schilder op het Piazza di San Quirino, zodat we toch een beetje aan hem herinnerd
worden. En vlak daarbij mag een zandartiest zijn kunsten vertonen tot de
eerstvolgende regenbui die nog even op zich laat wachten.
Onder deze omstandigheden doezelt
Correggio gelukzalig door de warme zomermaanden. Niets beweegt. Alles is rustig
en stil. En de Corso Giuseppe Mazzini toont tevreden zijn kleurrijke gevels.
Tot we de foto’s terugkijken.
Corso Giuseppe Mazzini |
Wie is die vrouw die daar zo slinks uit het beeld
wenst te verdwijnen? Als een voorbeeldige Michelangelo Antonioni, 50 jaar na
dato van de grensverleggende film Blow up, vergroten wij de foto
uit.
In de beschaduwde galerij lijkt iets aan de hand te zijn. Het beeld krijgt
een mysterieuze en dwingende lading. We vergroten net als hoofdrolspeler David
Hemmings de foto nog maar een keertje.
Zou ook hier sprake kunnen zijn van een wapen?
Of een tête-à-tête dat verborgen moet blijven? Of stellen we ons alleen maar
een beetje aan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten