woensdag 30 maart 2016

Appeltjes van Oranje?


Binnen Droomhuis Italië is sprake van enige discussie of we hier te maken hebben met een gevalletje van nostalgie of een onveranderde, zij het niet actief gevolgde, werkelijkheid. Een beetje zoals we de relatie tussen mandarijnen en sinterklaas ervaren. Dat is iets van tamelijk lang geleden, toen mandarijnen nog voor ongeveer de helft uit pitten bestonden. Tegenwoordig is de pitloze mandarijn heel normaal, maar er was een tijd dat deze variant een grote innovatie en een sterk verkoopargument was.
 
Het bovenstaande zou kunnen aantonen dat vooruitgang werkelijk bestaat, maar als we daarop doorgaan gaat dit bericht een kant op die ongewenst is. We zouden het over nostalgie hebben. Dat kwam 50% over ons toen we bij ons laatste bezoekje aan Italië voor de gezondheid een forse hoeveelheid sinaasappelen uit Sicilië aanschaften. Weliswaar in een modern netje (heel wat anders dan enkele jaren geleden in Piazza Armerina waar ze regelrecht uit de achterbak van een personenauto kwamen), maar toch. 

Bij het opensnijden van de vruchten was er spontaan sprake van een forse teruggang in de tijd, naar de periode dat vader nog gezag uitstraalde en overal verstand van scheen te hebben. Bloedsinaasappels! We horen het hem nog zeggen. Met een lichte trilling in de stem en een gelaatsuitdrukking die het midden hield tussen milde spot en schijnbaar onderdrukte huiver. En wij kinderen ons ernstig afvragend hoe ze in hemelsnaam dat bloed er in gekregen hadden en of je ze wel kon eten zonder ziek te worden.

Dat was toen. En sindsdien waren sinaasappels alleen nog maar strak oranje van uitstraling. Vermoedelijk hebben we de onderstroom van de geschiedenis gemist, waarin deze donker getinte sinaasappels gewoon bleven voortbestaan maar de toegang tot Nederland werden ontzegd. Nu gingen ze, jaren later, alsnog door de citruspers, met sap in een ongebruikelijke kleur tot gevolg. Alsof je bij het ontbijt plotseling aan de bessensap gaat. Zelfs de smaak was anders, inderdaad met de zoete ondertoon van bosbessen en een vleugje rijpe braam als finale. Maar dat was nieuw en niet langer nostalgisch.