vrijdag 23 september 2016

Concertlogistiek



Omdat het de tweede keer was dat we in Magnano (in het kader van het sympathieke jaarlijkse festival aldaar) een concert wilden bijwonen meenden wij (gepokt en gemazeld) dat we ons terdege hadden voorbereid op een ongestoorde concertgang. Maar zo simpel bleek het toch niet te zijn.

Het is natuurlijk een gegeven dat Magnano een klein schattig oud plaatsje is ergens ten noorden van het meer van Viverone. Niet helemaal naast de deur, dus (ook niet de deur van ons Italiaanse zomerverblijf). Daarom hadden we vooraf een overnachtingsadres geregeld, op comfortabele loopafstand van de concertlocatie, het historische romaanse kerkje van San Secondo (waar, blijkens het uitputtende beeldverslag van Alessandro en Simone, ook heel mooi getrouwd kan worden). Ongelooflijk pittoresk gelegen op het Piemontese platteland, voor zover het land in dat deel van de wereld plat genoemd kan worden. Hoe dan ook: midden in de velden buiten enige vorm van bebouwde kom.

Dat is op zich natuurlijk geen enkel bezwaar, alleen bracht het wel de vraag naar voren waar we, voorafgaand aan het concert, een hapje zouden gaan eten. In Nederland is dat geen enkel probleem. Daar begint een concert in de regel om 20:15 uur, en uren voor dat tijdstip kun je al in elke eetgelegenheid terecht om de maag te vullen. In Magnano begon het concert om 21:00 uur (stipt op tijd overigens), maar zit je in de regel niet voor acht uur aan tafel.

Hier wreekte zich vervolgens het feit dat Magnano een klein schattig oud plaatsje is. Het plaatselijke restaurant (Locanda Del Borgo Antico) bleek namelijk alleen open te zijn voor wie vooraf had gereserveerd. Nu nemen Italianen het prenotare uiterst serieus, maar zo bont hadden we het nog niet eerder meegemaakt. Dus moesten we in allerijl op zoek naar eten in de niet al te verre omgeving, met alle stress die daarbij dan meteen spontaan om de hoek komt kijken.

We hebben het gered, maar het was allemaal niet zo feestelijk als we het ons van tevoren hadden voorgesteld. De volgende keer gaan we ons nog beter voorbereiden en ook al vooraf het eten regelen. Drie kilometer verder blijkt bijvoorbeeld Agriturismo La Bessa te liggen, met een menu “a base di prodotti di prima qualità e di materie prime di provenienza locale e nostrana, variano stagionalmente e settimanalmente, al fine di offrivi un vasto assortimento di assaggi sempre diversi e sempre più golosi!” Daar valt vast wel een prettig vorkje te prikken, als ze tenminste de keuken op tijd openen en wij ons ruim genoeg van tevoren als eter hebben aangemeld. En anders stellen we zelf een smakelijke picknickmand samen en klappen we voor de kerk, tussen de koeien, een tafeltje uit om in de buitenlucht te dineren. Dat is in de zomer op het Italiaanse platteland immers geen enkel probleem.

Maar, hoe dan ook: reken er op dat we de volgende keer tot het uiterste voorbereid in Magnano arriveren. Tot de tanden bewapend, zogezegd. Met mes en vork in de aanslag.