Omdat het de tweede
keer was dat we in Magnano (in het kader van het sympathieke jaarlijkse festival aldaar) een concert wilden bijwonen meenden wij (gepokt
en gemazeld) dat we ons terdege hadden voorbereid op een ongestoorde
concertgang. Maar zo simpel bleek het toch niet te zijn.
Het is natuurlijk een gegeven dat Magnano een klein schattig
oud plaatsje is ergens ten noorden van het meer van Viverone. Niet helemaal
naast de deur, dus (ook niet de deur van ons Italiaanse zomerverblijf). Daarom
hadden we vooraf een overnachtingsadres geregeld, op comfortabele loopafstand
van de concertlocatie, het historische romaanse kerkje van San Secondo (waar,
blijkens het uitputtende beeldverslag van Alessandro en Simone, ook heel mooi
getrouwd kan worden). Ongelooflijk pittoresk gelegen op het Piemontese
platteland, voor zover het land in dat deel van de wereld plat genoemd kan
worden. Hoe dan ook: midden in de velden buiten enige vorm van bebouwde kom.
Dat is op zich natuurlijk geen enkel bezwaar, alleen bracht
het wel de vraag naar voren waar we, voorafgaand aan het concert, een hapje
zouden gaan eten. In Nederland is dat geen enkel probleem. Daar begint
een concert in de regel om 20:15 uur, en uren voor dat tijdstip kun je al in
elke eetgelegenheid terecht om de maag te vullen. In Magnano begon het concert
om 21:00 uur (stipt op tijd overigens), maar zit je in de regel niet voor acht
uur aan tafel.
Hier wreekte zich vervolgens het feit dat Magnano een klein
schattig oud plaatsje is. Het plaatselijke restaurant (Locanda Del Borgo Antico) bleek namelijk alleen open te zijn voor
wie vooraf had gereserveerd. Nu nemen Italianen het prenotare uiterst serieus, maar zo bont hadden we het nog niet
eerder meegemaakt. Dus moesten we in allerijl op zoek naar eten in de niet al
te verre omgeving, met alle stress die daarbij dan meteen spontaan om de hoek
komt kijken.
We hebben het gered, maar het was allemaal niet zo
feestelijk als we het ons van tevoren hadden voorgesteld. De volgende keer gaan
we ons nog beter voorbereiden en ook al vooraf het eten regelen. Drie kilometer
verder blijkt bijvoorbeeld Agriturismo
La Bessa te liggen, met een menu “a base di prodotti di prima qualità e di
materie prime di provenienza locale e nostrana, variano stagionalmente e
settimanalmente, al fine di offrivi un vasto assortimento di assaggi sempre
diversi e sempre più golosi!” Daar valt vast wel een prettig vorkje te prikken,
als ze tenminste de keuken op tijd openen en wij ons ruim genoeg van tevoren als eter hebben aangemeld. En anders stellen we zelf een smakelijke picknickmand samen en
klappen we voor de kerk, tussen de koeien, een tafeltje uit om in de
buitenlucht te dineren. Dat is in de zomer op het Italiaanse platteland immers
geen enkel probleem.