zondag 24 november 2013

Water

De Taro is een heel brede rivier, op de meeste plaatsen. En ook de andere waterstromen in de omgeving hebben er een handje van: heel veel bedding en heel weinig water. Dat is tenminste het zomerse beeld dat we tegenkomen als we in de streek verblijven. Honderden meters stenen en ergens halverwege een paar meter lekker koel water om pootje in te paden. En op sommige plaatsen poelen waar het allemaal wat dieper is en iedereen verkoeling zoekt.

Soms regent het, of sneeuwt het in de winter, en dan moet er tijdelijk even wat bruin water worden afgevoerd naar de Po. Maar nog steeds, zo lijkt het, is er heel veel strekkende meter bedding voor het af te voeren water. Misschien een goed idee om eens recreatief te gaan bouwen in de uiterwaarden?

Streng verboden, want er zijn ook plaatsen waar de rivier wat smaller is. Vlak onder Borgotaro bevindt zich de kunstmatige waterval (laten we het stoer een barrage noemen) die bekend staat als de Diga. Waterbouwkundig verantwoord, en soms moet er enig onderhoud worden verricht. Cementsilootje geplaatst, gereedschap aangevoerd en een schaftkeet neergezet voor de werkende interne mens. Normaal ziet de Taro bij de Diga er (zelfs in de winter) ongeveer zo uit:

 

Maar als het een beetje stevig doorregent in de herfst is het andere koek. Dan krijg je watereffecten die als spettacolare worden beoordeeld. De You Tube opname van 3 november laat het zien. Een beetje vroeg voor de tijd van het jaar. Het onderhoudsmateriaal bleek niet bestand tegen het wassende water en ging op weg naar zee. Zo viel een project van vijfhonderdduizend euro in het water. We hopen maar dat de firma Gabelli een beetje goed verzekerd is.

Een weekje later waren we zelf in de buurt en passeerden we de Diga. In de herfst moeten we namelijk onze jaarlijkse verzekering op orde brengen. De situatie was weer helemaal kalm. Niets meer aan de hand, geen vuiltje aan de lucht. Wat snel stijgt kan ook snel dalen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten