zondag 19 maart 2023

Big Bench

Een van de aardigste dingen in Italië is dat je in de buitenlucht op grote banken kunt zitten. Op zich geen spectaculaire activiteit, maar best leuk om te doen. Vooral op heldere dagen als het uitzicht goed is en je van een panoramisch uitzicht kunt genieten.

We hebben het natuurlijk over de Panchine Giganti (ook wel Panchine Grandi genoemd, maar Panchine Giganti klinkt spectaculairder), in internationaal verband algemeen bekend als Big Benches. Hiermee geven we geen spectaculaire nieuwe inzichten prijs. Er zijn ook geen geheimen. En er is al eerder over geschreven. Natuurlijk door Ciao Tutti. Maar ook onze spreekwoordelijke Italiaanse tante is er op gaan zitten. Zelfs de onovertroffen BBC heeft er al haar doorwrochte, traditioneel journalistieke view op losgelaten door in een stukje echte mensen ten tonele te voeren die er allemaal iets van vinden. Wij vinden er ook iets van, maar houden het verder helemaal bij ons zelf. Daarbij proberen we op geen enkele wijze origineel over te komen, hoogstens brengen we de beeldvorming een beetje next level. En verder heeft dit stukje een tamelijk nostalgisch karakter, zoals wel vaker gebeurt in het koude seizoen als je mijmert over Italië en alle dingen die je bij prettige temperaturen kunt ondernemen.

Het begon allemaal in Clavesana, provincie Cuneo (iets ten zuiden van Barolo, om het wat nader te duiden), waar in 2009 Chris Bangle neerstreek, een Amerikaan die jarenlang hoofd ontwerper was bij BMW en nu wel eens iets anders wilde. Zo begint trouwens ongeveer elk artikel over de Panchine Giganti, dus dat gaan we verder niet nog eens dunnetjes overdoen. Hoe dan ook, een ontwerper ontwerpt, en hij kwam zodoende op de proppen met een bank op buitenformaat (heel toepasselijk later bekend geworden als #1) die hij dicht bij huis (in dit verband zijn eigen ontwerpstudio) neerzette met een mooi uitzicht over de omringende wijngaarden. Gewoon, omdat het kon. En mogelijk omdat je er allerlei sympathieke gedachten bij kunt ontwikkelen. Chris: “The idea of giant benches is not new, but the context is. The change in perspective due to the size of the bench makes one feel like a child, able to be amazed by the beauty of the landscape seen through new eyes.” En als een echte top designer die de sociologische prietpraat niet mijdt: “It is a great lesson in the use of contextual innovation. We are so obsessed by discovering new things that we often deny ourselves the interesting feeling of experiencing well known things but in a different context.”

Dat heeft hij allemaal zelf opgeschreven op de site van zijn community project. Misschien zei hij het niet meteen, maar wel toen het allemaal was doorontwikkeld naar iets groots en meeslepend. Ook dat is inmiddels wijd en zijd bekend. Het resultaat is dat er nu al enige honderden Big Benches zijn en er steeds meer bijkomen. Als je er een beetje zin in hebt kun je ook zelf aan de slag om er een te maken en neer te zetten, zolang je je maar aan de spelregels houdt (https://bigbenchcommunityproject.org/en/build-a-big-bench).

Na de geboorte van #1 hebben zich heel veel mensen aan de spelregels gehouden en zijn de Big Benches aan een ware zegetocht begonnen. Eerst alleen in de directe omgeving, maar als we er de beeldspraak van de olievlek op loslaten snapt u wel waar dit eindigt. Om te zeggen dat we een wereldwijde beweging hebben gaat misschien wat ver, maar de meest noordelijke schijnt zich op dit moment in Zweden te bevinden (Härjedalen, geen idee waarom; maar het is ver weg op de grens met Noorwegen, vermoedelijk net onder de poolcirkel). Dan volgen bijvoorbeeld Schotland (Arbroath ten NO van Dundee met uitzicht op de Keptie Pond) en Wales (Plasglasgwm -hoe bedenk je zo'n naam?- op een terrein van de National Trust). Ook in België schijnt er een opgedoken te zijn.

De meeste bevinden zich nog steeds in Italië, waar thuisbasis Piemonte de grootste dichtheid bezit. Niet toevallig misschien, want Piemonte is ook de thuisbasis van de slow-beweging (slow food, slow wine, en ga zo maar door). De parallel is makkelijk te trekken, want het opzoeken en beklimmen (veelal bestijgen) van heel grote banken zou je als een vorm van slow tourism kunnen bestempelen. Gewoon er lekker op zitten en je weer een beetje een klein kind voelen terwijl je om je heen kijkt naar de omgeving. Niets geen vermoeiende bezigheden met afbreukrisico om hoger of dieper of sneller te zijn. Maar uitsluitend hier en nu, en mogelijk ook nog eens behoorlijk zen. Het klinkt misschien triviaal, en nogal bedacht, maar de emotie als je er op zit (of op staat) is helemaal echt. Dan voel je jezelf inderdaad behoorlijk klein. Met de kinderervaring van bungelende beentjes. En er zelf op klauteren is een hele belevenis. Denk een peuter van een jaar of twee/drie die ook zo'n onbedwingbare drang heeft overal op te klimmen en een ware triomf te voelen als dat lukt. En die daar vervolgens een jaloersmakende handigheid in ontwikkelt die volwassenen meestal al weer helemaal kwijt zijn. Gelukkig is meestal aan de zijkant een opstapje aangebracht zodat je er ook met veel strammere ledematen veilig boven op kunt komen.

Op Google Maps zijn de Panchine meestal zonder probleem te vinden. Neem bijvoorbeeld de Panchina Gigante Rossa ('Views from a landmark oversized bench') in La Morra, comfortabel vlak langs de SP236 gelegen, waar je op kunt komen via een omgekeerd gehalveerd wijnvat. Smaakvol aangeduid als toeristische attractie, waarop nu al meer dan 1500 foto's geplakt zijn. We zeiden het al: er zijn geen geheimen, maar de bonte verzameling van blije mensen die hier voorbijtrekt is bijna verpletterend.

Verliefd op de grote bank, fotomodel in de dop?

Zelf hebben we het eens geprobeerd met Panchina #81 in Castel Boglione, ook al nabij een doorgaande weg gesitueerd op de velden van een van onze favoriete wijnproducenten, de Cascina Garittina van de verrassend uit de kluiten gewassen Gianluca Morino. Dat laatste is een detail dat eigenlijk niet ter zake doet, maar het viel ons gewoon op. De kwaliteit van de wijn die hij maakt is al even verrassend uit de kluiten gewassen, en dank zij het sympathieke OnWine nu ook via postorder beschikbaar voor de Nederlandse markt.

U ziet het, we springen weer eens ouderwets van de hak op de tak. Maar niet totaal ontbloot van relevantie, omdat we toch willen wijzen op een trend die we menen te ontwaren: de vruchtbare symbiose tussen Panchine en lokale producenten als Gianluca. Dat Panchina #81 er mede met zijn hulp en geld is gekomen mag geen verbazing wekken. Leuk voor iedereen, en ook voor hemzelf. Niet voor niets duikt hij meermalen op in de foto's en filmpjes die op Maps aan #81 gekoppeld zijn, waarin hij bijvoorbeeld (leunend op de bank) zijn puike wijn onder de aandacht brengt. Ligt het als vervolgstap dan niet voor de hand dat nieuwe voorbeelden van wijn/bank-toerisme ontstaan? We zien het al helemaal voor ons: de verrassingsmand die we bij de Cantina ophalen en die we daarna op de Panchina mogen savoureren. Wijntje. Prodotti tipici. Panoramisch uitzicht. Ondergaande zon. Helemaal vakantie en genieten. Misschien zijn we ook hier al weer ingehaald door de realiteit, want hoe moeten we anders (zonder meteen in reclamepraat te vervallen) de Degustazione Cascina Garitina "Big Bench Experience" duiden?


Dat willen wij ook, zo'n grote Panchina! In Nederland dus. Gelukkig hebben we in ons eigen landje sinds september dan toch de beschikking over een eigen Reuzenbank. Eindelijk! Nederland blijft niet achter! Op de grens met België weliswaar, maar nog helemaal in Hilvarenbeek (eerste pad voorbij speelbos de Roovertse Bergen, met uitzicht op de Rovertsche Heide). Het initiatief kwam van Pieter Molenaar (als we het goed hebben begrepen), maar ook de plaatselijke padvinderij heeft haar bijdrage geleverd en is niet teruggeschrokken voor vieze handen. We zijn nog niet gaan kijken, maar ongetwijfeld gaat het er van komen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten