Grazzano Visconti

Een tiental kilometers ten zuiden van Piacenza bevindt zich het middeleeuwse dorpje Grazzano Visconti. Aan de voeten van een puik en waardevol kasteel (laat veertiende eeuws, met bijbehorende fraaie tuin) dat is opgenomen in de eregalerij van de Castelli del Ducato di Parma e Piacenza. Een curieus en bijzonder dorpje. Een middeleeuws juweeltje, niet aangetast door de moderne tijd. Op en top Anton Pieck, maar dan zonder pretpark.


 Aloisa, het vriendelijke spookje

Alsof de tijd heeft stilgestaan. Pittoresk tot op de laatste doorwrochte balk. Met bijpassend spook. Het vriendelijke vrouwtje Aloisa, de ongelukkige ega van een trouweloze legerkapitein die haar deed sterven van jaloezie en pijn. Overigens zonder al te veel consequenties voor haar vriendelijke karakter. Zeer aanwezig waart ze rond in het dorp, al was het maar omdat er her en der standbeelden van haar staan.

Er is slechts één maar: de hele boel is nep. Honderd procent NEO en ontsproten aan het vroeg twintigste eeuwse creatieve brein van hertog Giuseppe Visconti di Modrone (1879-1941). Een erudiet man met een verfijnde smaak en heldere ideeën, zo wordt hij omschreven. Een man met een droom. Een man met visie. We laten hier de kwaliteit van de ideeën en de visie even in het midden, maar feit is wel dat hij ons iets heeft nagelaten dat een genoeglijk uitstapje waard is. De romantiek (of is het neoromantiek, de romantiek was tenslotte honderd jaar eerder) slaat je om de oren. En het is best knap gedaan. Geen goedkope plastic replica, maar een kwaliteitsproduct dat echt en authentiek aandoet. Behalve dan dat het eigenlijk te mooi is om waar te zijn.

Plattegrond van Grazzano

En zo moeten we het dan ook maar bekijken, zeker als het zonnetje schijnt. Je kunt er doorheen lopen. Je kunt er eten en drinken. Je kunt er terecht in allerlei guitige winkeltjes die middeleeuwsige en spirituelige dingetjes verkopen. Echte ridderzwaarden. Wierook. Zaken die met elfen en verwante wezens te maken hebben die een beetje met de middeleeuwen verloren zijn gegaan maar met een vorm van renaissance bezig zijn. Inderdaad: lekker neoromantiek, en daarom eigenlijk helemaal in lijn met onze eigen neoneoromantische tijdgeest. En (natuurlijk!) heel veel artistiek ijzersmeedwerk voor aanvaardbare prijzen. Alles wat je eigenlijk maar kunt bedenken met veel krullen en prullen (roosjes) uitgevoerd. Ook wie een wijnrekje, kapstok of plafonnière zoekt kan er dus terecht. Weer eens iets anders dan Ikea.

De toegangspoort

Het dorpsplein

De kerkdeur

Middeleeuwse sfeer

Ook middeleeuwers willen privacy

Zelfs de boomstronken hebben iets Middeleeuws

Voor wie meer wil weten. Je kunt het allemaal vinden (nog in het Engels ook) op de zeer informatieve website. En mocht je vooraf al weten dat je honger gaat krijgen: zelfs het middeleeuwse restaurant is aangesloten op het wereldwijde web.

Hoe dan ook: echt een aanrader als je weer eens op de saaie en stoffige Povlakte bent beland.