dinsdag 19 oktober 2010

Familiegeheimen

Je hoort wel eens verkondigen dat er moed voor nodig is om een huis in Italië te kopen. Ware doodsverachting, of in ieder geval een fikse portie levensmoeheid. Dat was in ieder geval de overheersende indruk die we van onze studie van het internet overhielden toen we voor de eerste keer de stap naar een eigen huis in Italië aan het overwegen waren. De meest milde kwalificatie die we tegenkwamen was dat het proces van het kopen van een huis daar als zeer vreemd en eigenaardig moest worden beschouwd, volkomen afwijkend van wat een gezond mens zich op dit gebied zou moeten kunnen en mogen voorstellen. Willekeur en onbegrijpelijkheid waren de meest op de voorgrond tredende leidsvrouwen in de doolhof. Later kregen we in de gaten dat alle sites die dit verkondigden van Engelse makelij waren (of uit het Engels waren overgeschreven, wat een eveneens veel voorkomende inbreuk op de zelfstandige oordeelsvorming genoemd mag worden) en kwamen we erachter dat het probleem er voornamelijk in school dat de Engelsen er zelf tamelijk eigenaardige gewoonten op na houden.
Dat wil niet zeggen dat een (potentiële) koper uit de Lage Landen zich in alle gevallen de verbazing bespaard blijft. De reden hiervoor ligt echter niet zozeer in het proces zelf, dat in zijn formele aspecten tamelijk logisch overkomt en voor ons behoorlijk herkenbaar is, maar in de manier waarop de Italianen hun traditionele gevoel voor familie ook hier in het spel brengen. In de grote stad, zeker in Milaan waar de moderne vervreemding hoogtij viert, is dit aspect wellicht behoorlijk verwaterd, maar op het Italiaanse platteland dat wij kennen speelt het nog onmiskenbaar een rol.
Om het simpel te zeggen: het huis is niet zozeer een ding, een gebruiksgoed dat overgedragen en vervreemd kan worden, maar toch vooral in hoge mate een onderdeel van de familie. Een familielid misschien zelfs, dat ontegenzeggelijk zijn eigenaardigheden heeft en nooit iets terugzegt als je het aanspreekt, maar niettemin niet als levenloos object mag worden behandeld (of verhandeld, for that matter). Dat je het gewoon in kunt ruilen voor geld is een besef dat slechts langzamerhand in het collectieve plattelandsbewustzijn doordringt. Een plattelandsbewustzijn dat zich over generaties uitstrekt en een soort gemiddelde vormt van de prekapitalistische opvattingen van de oudste generatie tot en met de über-modieuze Zeitgeist van de jongeren. Deze state-of-mind heeft een aantal gevolgen, zeer divers in hun uitwerking overigens, die echter alle voortkomen uit het gevoel dat familie familie is.
Maar zo is het wel genoeg serieuze beschouwing en antropologie van de Italiaanse huiselijkheid. In vervolgafleveringen zullen we uit eigen ervaringen wat meer vertellen waartoe dit in de praktijk allemaal kan leiden.

1 opmerking:

  1. Hallo Yolanda,

    Leuke uiteenzetting over italianen en hun relatie met hun woning.... we zien uit naar het vervolg, temeer omdat we middenin het proces zitten van aanschaf van een italiaans droomhuis.

    groet Dio

    BeantwoordenVerwijderen