Castello di Gabiano

Soms is de werkelijkheid toch minder fraai dan de verbeelding. Dat kregen we in de gaten toen we wederom een poging ondernamen om het Castello di Gabiano te gaan bezoeken. De vorige keer viel dat bezoek, letterlijk, in het water. Daarom gingen we dit keer op de warmste dag van het jaar, toen er geen wolkje aan de hemel was.

Inderdaad, het gaat weer over wijn. Door dit onderwerp bij de kop te pakken lopen we het gevaar dat deze blog de karakteristieken begint te krijgen van een wijnblog. Het zij zo. Gelukkig is er meer te vertellen over het Castello, dat op een strategisch heuveltje ligt om een goed overzicht te hebben over de gehele Po-vlakte. In de loop der jaren is dat uitzicht volgeplant met grote dikke bomen, zodat we de Po niet te zien kregen. Voor de schaduw was het wel prettig.

Het Castello is oud en eerbiedwaardig. Al in de achtste eeuw duikt het op in de bronnen. Welke bronnen dat zijn vermelden onze bronnen (een informatief pamfletje van het Castello zelf) niet, maar dat mag de pret niet drukken. Dat het er niettemin licht Eftelingachtig uitziet, heeft te maken met een twintigste eeuwse restauratie die tot doel had het authentieke middeleeuwse karakter van het geheel wederom in het volle daglicht te plaatsen. Zo is het een beetje gaan lijken op Grazzano Visconti, waarover we el eerder hebben bericht.

Als je vanaf het kasteel de helling afloopt, langs oude bomen van het type Carpinus betulus of Sambucus nigra, kom je beneden uit bij een labyrint opgetrokken uit Buxus sempervirens. Kleine mensen kunnen er echt in verdwalen, maar verder is het labyrint mensvriendelijk aangelegd.

Dat was echter allemaal bijzaak, want wij waren op weg om onszelf te voorzien van enkele doosjes Grignolino, door onze onvolprezen gids aangeprezen met colore denso e corpo importante con spezie e profumi in primo piano. Ons hart ging helemaal sneller kloppen toen in het proeflokaal (zie de foto) melding werd gemaakt dat het hier de WIJN VAN PAUS FRANCISCUS betrof! Beelden spookten door ons hoofd van een pontifex, helemaal uit Rome komen aanrijden in de pausmobiel, met de vaste bedoeling het karretje transsubstantiatief vol te laden met speciale miswijn voor alle gelegenheden. Een grote ontroering maakte zich van ons meester. Straks zouden we op ons zonnige terras dezelfde wijn drinken als de gelovigen in de Sint Pieter. Het leek ons (hoewel redelijk ongelovig) te mooi om waar te zijn, zeker in het licht van het feit dat Grignolino in de regel licht van kleur is, en daarmee niet voor de hand ligt om het bloed van Christus te verbeelden. Als wij mogen adviseren zouden we eerder op een Barbera uitkomen.

Efteling?

Thuisgekomen doken we meteen in de bronnen (nou ja, het wereldwijze web) om het verhaal van de wijn van de paus beter in het vizier te krijgen. Daar kwam al snel de reprint van het betreffende artikel uit het online wijnblad Spirito diVino (la rivista per meditare centellinando -het tijdschrift om nippend tot je te nemen- http://www.spiritodivino.biz/default.aspx) te voorschijn (http://www.tenutaolimbauda.it/wp-content/uploads/2016/11/Articolo_349.pdf). Het resultaat was ronduit teleurstellend. Helemaal geen pausmobiel volgeladen met dozen wijn, maar een lullig bruggetje naar de afkomst van Jorge Mario Bergoglio, AKA Papa Francesco. Zijn familie is namelijk, voor de verhuizing naar Argentinië, afkomstig uit Stazione di Portacomaro en omstreken, en laat daar nu ook de Grignolino vandaan komen.

Grazzano visconti?

Verder heeft het artikel niet zo heel veel te melden. Er is veel geklaag over het feit dat de Grignolino (vino autenticamente contadino) het maar moeilijk heeft. Ongetwijfeld om de sympathie van de paus met de verworpenen der aarde op te wekken. Bedreigd bestaan! Uitsterven! Dat soort dingen. Als het artikel eindigt met de opmerking Oggi a tenere alto l'onore del Grignolino restano i … e il Castello di Gabiano dei Marchesi Cattaneo Adorno , forse i migliori interpreti rimasti di un vino quasi scomparso, e tornato quasi miracolosamente alle cronache per merito , uno dei tanti , di Papa Francesco is onze cirkel rond. Als je met dit soort malle teksten een wijnblog moet vullen lijkt ons het einde zoek. Alsof de paus er hoogstpersoonlijk voor verantwoordelijk is dat de Grignolino weer hip is!

Voorzien van de voorziene doosjes verlaten wij het pand, opgenomen in een rijke traditie met sacrale ramificaties. En met korting, om het allemaal Hollands feestelijk te maken, welwillend verstrekt door de aardsaantrekkelijke jongedame die de wijnwinkel in beheer heeft.