Prezzi dei carburanti

We zijn er uit. Tenminste, dat denken we. Misschien niet helemaal, maar dan in ieder geval gedeeltelijk. En we willen het goede nieuws delen, zodat iedereen er zijn voordeel mee kan doen.

 

Het betreft hier een van de meer prangende vragen van het huidig tijdsgewricht. Betaal ik niet te veel voor mijn autobrandstof? Dit jaar des te meer prangend sinds de prijzen van brandstof in Italië meer dan pittig zijn gestegen. Eerst om de gevolgen van de crisis op te vangen en de tekorten van de staat te bestrijden. Daarna om eveneens de gevolgen van de aardbeving in Emilia op te vangen.

In Nederland hebben we een modus gevonden om niet te veel te betalen voor benzine: langs de snelweg wordt niet getankt. De benzinestations daar zijn een getto geworden voor leasebakbestuurders. En zelfs zij voelen nu de zachte drang van de boekhouders om het vulgedrag aan te passen. Een fatsoenlijk mens, zo weten we allen, tankt in of aan de rand van de bebouwde kom alvorens de snelweg op te gaan. Dat scheelt een kleine tien cent per liter. En Nederland is klein genoeg om voor het leeg raken van de tank de snelweg al weer verlaten te hebben.

In Italië is dat bij lange afstanden niet altijd haalbaar. Bovendien is hier niet zo aantoonbaar sprake van een enkelvoudige directe relatie tussen het soort tankstation en de prijs van de brandstof. Van Frankrijk afgekeken pogingen om een transparante snelwegmarkt te creëren door borden langs de weg te plaatsen waarop in real time (tempo reale) de prijzen van de eerstvolgende vijf stations worden gemeld kunnen op zijn best halfslachtig worden genoemd. Vier van de vijf prijzen zijn meestal niet ingevuld. Vermoedelijk geeft alleen de eigenaar van de goedkoopste pomp de prijs door. Maar of dat de prijs van heden is, of van drie maanden geleden blijft te raden.

Maar ook binnen de bebouwde kom is het een wirwar van prijzen. Zelfs (en dat was voor ons het meest opvallende) kunnen bij hetzelfde tankstation (hier chic aangeduid als distributore) de prijzen dramatisch heen en weer flipperen. Dacht je een goedkope pomp gevonden te hebben en sta je drie dagen later vol vertrouwen de tank te vullen, mag je ineens de hoofdprijs betalen.

We zijn er nu achter dat bij een deel van de tankstations (die blij aangeven 24 ore aperto te zijn) sprake is van een bemenst en een onbemenst tarief. Het verschil kan oplopen tot zo’n 20 cent per liter. Vandaar ons welgemeende advies: tank bij voorkeur na zonsondergang, als de pompbediende geniet van zijn welverdiende cena. Wel een beetje opletten, want niet alle tankstations doen aan deze actie mee. Het zijn meestal de wat grotere stations een beetje aan de rand van de stad. Ze zijn te herkennen aan het zuiltje tussen de pompen waaraan vooraf betaald moet worden. Die werken op Italiaanse bankpassen en op contant geld.

Het is dan ook aan te raden vooraf een beetje conservatief in te schatten hoeveel liter er in de tank past. En het is ook heel handig (nuttige tip!) altijd voldoende biljetten van tien of twintig Euro beschikbaar te hebben. Wisselgeld wordt niet gegeven. En het voordeel is weg als je vijftig Euro hebt gegeven en er past maar voor vijfenveertig in de tank.

Beste lezer, wat zijn uw ervaringen aan de Italiaanse pomp? Helpt het bovenstaande een beetje? En hebt u nog meer nuttige tips, zoals de locatie van de goedkoopste pompen en meer van dat moois? Laat het ons weten.