Omdat onze Italiaanse makelaarsvrienden de Nederlandse markt graag willen laten weten dat in hun deel van de wereld heel veel mooie en betaalbare huizen te koop staan zijn we geregeld in het voorjaar als standhouder op de voorjaarseditie van de Second Home Beurs in Utrecht te vinden. We zijn van een hulpvaardige soort, immers. En bovendien vinden we, als Droomhuis Italië, de boodschap van die mooie en betaalbare huizen ook uiterst sympathiek en terecht.
Dus waren we van 18 tot 20 maart weer in de Jaarbeurs te vinden. Vrijdag was het regenachtig, zaterdag en zondag was het stralend mooi weer, maar daar heb je binnen niets van in de gaten. Je zit dan in een soort microkosmos met een onwennig soort licht en een bijna constant niveau van geroezemoes. Soms klinkt er iets onverstaanbaars door een heleboel slecht afgestelde luidsprekers. Dan wordt er een seminar of iets soortgelijks omgeroepen. De omroepinstallatie van de Jaarbeurs is vermoedelijk overgenomen van de NS bij de voorlaatste verbouwing van Utrecht Centraal.
Maar dat deert niet. Want in de microkosmos heerst eensgezindheid en gelijkgestemdheid. Allemaal zijn we bezig met het realiseren van dromen voor anderen. Of eigenlijk: met het binnen bereik brengen van droomhuizen. Of we nu van die typische beursmeisjes zijn die per uur kunnen worden geworven of strakke pakken mannen die je al op een uur afstand als zelfverklaard topverkoper kunt herkennen of gewone sympathieke medemensen (als u en ik), allemaal streven we naar hetzelfde doel. Als Droomhuis Italië zijn we niet anders. Ons motto is immers niet voor niets dat het (en meer specifiek: uw) droomhuis dichterbij is dan men (u) denkt. En dat motto is, zo hebben we wel gemerkt, in de markt breed overgenomen.
Wat zijn de trends voor dit jaar? Of het echt een trend is weten we niet, maar we hebben gelukkig wel mogen constateren dat de belangstelling voor een tweede huis weer aan het groeien is. De markt trekt aan, in makelaarsjargon. Gelukkig maar, want zo’n beurs zonder publiek is niet door te komen en nu was het heel vaak gezellig druk.
Een andere trend dit jaar was ook de opvallende aanwezigheid van mensen die geen huis wilden kopen, maar wilden verkopen. Ze bleven maar langskomen! Ga dan zelf op de beurs staan, denk je dan misschien in eerste instantie. Maar geef ze eens ongelijk. Zo’n beurs is ook een ideale plek om immobiliaristi tegen te komen zonder dat je stad en land af hoeft.
Ook om andere redenen komen mensen naar de beurs. Zo hadden we vorig jaar een oudere dame in de stand die ons minstens een half uur bleef doorzagen over alle mogelijke details van het huizen kopen en huizen verbouwen en mogelijkheden om je ter plaatse te oriënteren. Dat deed ze in het Engels (niet onbegrijpelijk als je een Engelse dame op leeftijd bent met het voorkomen van een lang onverdachte gifmengster in een oude detective van het type Agatha Christie), dus we moesten behoorlijk ons best doen om het haar naar de zin te maken. Achteraf bleek (zo ontdekten we via sluipwegen en ons fameuze netwerk in de streek van de Valtaro) dat we, met al de antwoorden die we hadden gegeven, verzuimd hadden het juiste antwoord te geven. Vermoedelijk had dat te maken met het feit dat ze de bijbehorende vraag ook niet stelde, maar dit terzijde. En dat antwoord was (zodat u beter geprepareerd bent, mocht u haar ook onverhoopt tegenkomen): Casa Terracotta, a charming self-catering holiday home. Waarmee, als we het goed begrijpen, overigens geen vakantiehuisje bedoeld wordt dat uit zichzelf de koelkast bijvult.
Ook weer een wijze levensles: Op een beurs doe je altijd toch weer nieuwe ervaringen op. Hoewel we in de loop der jaren wel aan het een en ander gewend zijn geraakt hebben we in ons leven toch nog nooit zo’n extreem geval van selectief luisteren mogen ontmoeten. Maar ja, we zijn mild en ware mensenvrienden, dus het zij haar vergeven①. Ieder haar of zijn eigenaardigheid.
Leuk was in ieder geval het groepje prettige landgenoten dat zondag tegen sluitingstijd nog even bij onze stand opdook en het woningaanbod aandachtig begon te bestuderen. “Eindelijk iets betaalbaars,” was de welgemeende verzuchting. En zo is het maar net! Want als we zeggen ‘Uw droomhuis is dichterbij dan u denkt’, dan zijn we damned serious.
----------
① Maar we zijn ook maar mensen, geven we eerlijk toe, en soms kost het ook ons moeite om aardig en vriendelijk te blijven, zoals (zie de blogtekst van 27 november 2010) bij over het veulen getilde dwergvoetballers en televisieachtige halffabricaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten