Un ponte che non va

In Italië heb je nationale feestdagen waarop iedereen vrij is en als zo’n dag gunstig valt wordt er een dagje aan vastgeplakt zodat er een minivakantie ontstaat. Zo’n tussendag wordt een ponte (bruggetje) genoemd. Dit jaar viel het Festa della Repubblica op een donderdag en was de ideale ponte een feit. Italië trok er dus massaal op uit, bij voorkeur naar de zee.

Omdat wij goed van vertrouwen zijn (en ons heel vaak van geen kwaad bewust) hadden we het advies van achterneef Marco opgevolgd om familiebezoek in Rimini op donderdag te mijden en ons afzijdig te houden van de minivakantie. Zondag zou, naar ons idee, geen problemen opleveren, omdat we gingen rijden op een moment dat de gemiddelde Italiaan ligt uit te buiken van de uitgebreide zondagse pranzo. Welgemoed zoefden we dus over de prettig lege autostrada richting Bologna, een befaamd epicentrum van dikke files.

Nadat we vlot de splitsing waren gepasseerd waar de snelwegen naar Rome en Ancona zich scheiden viel het ons op dat het in tegenoverliggende richting minder goed gesteld was met de doorstroming. Anders gesteld: het verkeer stond daar helemaal, drie rijen dik, vast. Kan gebeuren, dachten wij, twee snelwegen die bij elkaar komen geven wel vaker enige congestie. Aan de andere kant van Bologna stond het verkeer echter nog steeds in de stilstand en begonnen we enige compassie te voelen met de Milanezen die vroeg naar huis waren vertrokken om op tijd te zijn voor de burgemeestersverkiezing van die dag.

Om een lang verhaal kort te houden: wij reden de hele weg naar Rimini op maximumsnelheid door en de tegenliggers stonden de godganselijke afstand vast of sukkelden in wandeltempo door naar de volgende stilstand. Meer dan honderd kilometer file! Het moet echt een goede poging zijn geweest om het wereldrecord file te verbeteren. En na Rimini ging het met de file gewoon door, dus waarop het record is uitgekomen kunnen we helaas niet melden. Toen we bij onze Italiaanse nicht melding maakten van onze verkeerservaringen was haar antwoord: Nu al file? Meestal wordt het ’s avonds pas echt druk.

Over ons verblijf in Rimini is verder niet zo heel veel te zeggen. Rimini is Rimini, en daar kan iedereen zich wat bij voorstellen. Maar juni is helemaal geen gekke tijd. De stad ruikt heerlijk naar voorjaarsbloesems en de hotels zijn (buiten de ponte dan) niet al te vol en goed betaalbaar. We moesten erg lachen over de melding op onze hotelkamer (uit 2013 al weer) dat het hotel een maximumprijs van achthonderd euro per nacht wenste te kunnen rekenen. Keep on dreaming, zo dachten we. Als het echt gebeurt wordt vermoedelijk het dagblad voor Rimini uitgenodigd om een foto te komen maken. Verder viel ons nog op dat het toerisme massaal is over gegaan op Russen. Toeristische meldingen worden gedaan in vier talen: Italiaans, Engels, Duits of Frans en Russisch. Gelukkig waren de vele Russen die we tegenkwamen in de regel erg rustig.

En, om weer even terug te komen op drukte, volgend jaar valt het Festa della Repubblica op vrijdag, meteen gevolgd door Pinksteren. Dus iedereen met rijplannen omstreeks 2 juni 2017 is vast gewaarschuwd. De volgende feestdag dit jaar is natuurlijk de Ferragosto op 15 augustus. En die dag valt dit keer op een maandag.