In Italië heb je nationale feestdagen waarop
iedereen vrij is en als zo’n dag gunstig valt wordt er een dagje aan
vastgeplakt zodat er een minivakantie ontstaat. Zo’n tussendag wordt een ponte (bruggetje) genoemd. Dit jaar viel
het Festa della Repubblica op een
donderdag en was de ideale ponte een
feit. Italië trok er dus massaal op uit, bij voorkeur naar de zee.
Omdat
wij goed van vertrouwen zijn (en ons heel vaak van geen kwaad bewust) hadden we
het advies van achterneef Marco opgevolgd om familiebezoek in Rimini op
donderdag te mijden en ons afzijdig te houden van de minivakantie. Zondag zou,
naar ons idee, geen problemen opleveren, omdat we gingen rijden op een moment
dat de gemiddelde Italiaan ligt uit te buiken van de uitgebreide zondagse pranzo. Welgemoed zoefden we dus over de
prettig lege autostrada richting
Bologna, een befaamd epicentrum van dikke files.
Nadat
we vlot de splitsing waren gepasseerd waar de snelwegen naar Rome en Ancona
zich scheiden viel het ons op dat het in tegenoverliggende richting minder goed
gesteld was met de doorstroming. Anders gesteld: het verkeer stond daar
helemaal, drie rijen dik, vast. Kan gebeuren, dachten wij, twee snelwegen die
bij elkaar komen geven wel vaker enige congestie. Aan de andere kant van
Bologna stond het verkeer echter nog steeds in de stilstand en begonnen we
enige compassie te voelen met de Milanezen die vroeg naar huis waren vertrokken
om op tijd te zijn voor de burgemeestersverkiezing van die dag.
Om
een lang verhaal kort te houden: wij reden de hele weg naar Rimini op
maximumsnelheid door en de tegenliggers stonden de godganselijke afstand vast
of sukkelden in wandeltempo door naar de volgende stilstand. Meer dan honderd
kilometer file! Het moet echt een goede poging zijn geweest om het wereldrecord
file te verbeteren. En na Rimini ging het met de file gewoon door, dus waarop
het record is uitgekomen kunnen we helaas niet melden. Toen we bij onze
Italiaanse nicht melding maakten van onze verkeerservaringen was haar antwoord:
Nu al file? Meestal wordt het ’s avonds pas echt druk.
Over
ons verblijf in Rimini is verder niet zo heel veel te zeggen. Rimini is Rimini,
en daar kan iedereen zich wat bij voorstellen. Maar juni is helemaal geen gekke
tijd. De stad ruikt heerlijk naar voorjaarsbloesems en de hotels zijn (buiten
de ponte dan) niet al te vol en goed
betaalbaar. We moesten erg lachen over de melding op onze hotelkamer (uit 2013 al
weer) dat het hotel een maximumprijs van achthonderd euro per nacht wenste te
kunnen rekenen. Keep on dreaming, zo
dachten we. Als het echt gebeurt wordt vermoedelijk het dagblad voor Rimini
uitgenodigd om een foto te komen maken. Verder viel ons nog op dat het toerisme
massaal is over gegaan op Russen. Toeristische meldingen worden gedaan in vier
talen: Italiaans, Engels, Duits of Frans en Russisch. Gelukkig waren de vele
Russen die we tegenkwamen in de regel erg rustig.
En,
om weer even terug te komen op drukte, volgend jaar valt het Festa della Repubblica op vrijdag, meteen
gevolgd door Pinksteren. Dus iedereen met rijplannen omstreeks 2 juni 2017 is
vast gewaarschuwd. De volgende feestdag dit jaar is natuurlijk de Ferragosto op 15 augustus. En die dag
valt dit keer op een maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten